Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog;

Όταν ξεκίνησα το πρώτο μου blog AspaOnline.gr το 2008, δεν είχα ιδέα αν ποτέ θα το διάβαζε κανείς. Από τη μία δεν ήξερα αν τα posts μου θα άρεσαν στον κόσμο και από την άλλη έγραφα για ένα θέμα που ΔΕΝ κατείχα  καλά.

Δεν έγραφα για το αντικείμενο των σπουδών μου ή της δουλειάς μου. Έγραφα για κάτι που μάθαινα κι εγώ, το δυσκολότερο “επάγγελμα” του κόσμου, το “επάγγελμα της μητρότητας”.

Έτσι ήμουν συγκρατημένη. Δεν έδινα συμβουλές. Μοιραζόμουν σκέψεις με πολλή προσοχή. Ήταν σαν να υπήρχε μια φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου που μού έλεγε “Ποια είσαι εσύ για να έχεις blog;” Ή “ποια είσαι εσύ για να δίνεις συμβουλές πάνω στα γονεϊκά θέματα;” Ή “κάτσε να μεγαλώσουν πρώτα να δούμε πώς θα βγουν και μετά μιλάς”.

Σωστό αυτό το τελευταίο, μόνο που αν δεν μοιραζόμουν αυτά που μοιραζόμουν καθώς τα ζούσα, δε θα θυμόμουν λεπτομέρειες και συναισθήματα. Αντ’ αυτού μοιραζόμουν το ταξίδι μου στη μητρότητα με τις δυσκολίες του και τα μαθήματά του και αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βοηθούσε κι άλλους γονείς.

Καθώς ο καιρός περνούσε και άρχισα να μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου τόσο ως blogger όσο και ως μαμά, πήρα θάρρος και λύθηκα. Εξακολουθούσα να μοιράζομαι περιστατικά που συνέβαιναν καθώς μεγάλωνα τα παιδιά και να μοιράζομαι όλα όσα διάβαζα και μάθαινα από βιβλία, sites και άλλα blogs αλλά άρχισα να  προσθέτω την προσωπική μου σφραγίδα και να δημιουργώ χρήσιμο περιεχόμενο.

Πριν από λίγο καιρό άκουσα τη συνέντευξη που έδωσε η Brene Brown στην Marie Forleo, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου.

Την Marie Forleo την αναφέρω συχνά, είναι απίστευτη πηγή έμπνευσης και διαπρέπει στον online κόσμο. H Oprah την χαρακτηρίζει “Thought leader for the next generation”. (Ηγέτης στον τρόπο σκέψης για την επόμενη γενιά). Tο motto της είναι: “Ο κόσμος έχει ανάγκη από το μοναδικό δώρο που μόνο εσύ έχεις”.

Η ομιλία της Brene Brown στο TED The power of vulnerability είναι μία από τις 5 με τις περισσότερες προβολές όλων των εποχών. (Έχει αυτή τη στιγμή πάνω από 36 εκατομμύρια προβολές και μπορείτε να τη δείτε εδώ και με ελληνικούς υπότιτλους).

Είπε λοιπόν η Brene Brown: “Να τι έχω υιοθετήσει στη ζωή μου και θέλω να το υιοθετήσετε κι εσείς. Στο τέλος της ημέρας, στο τέλος της εβδομάδας, στο τέλος τη ζωής μου θέλω να μπορώ να πω ότι συνεισέφερα περισσότερο απ’ όσο κριτίκαρα”. 

Η φράση ήταν σαν μουσική στα αυτιά μου γιατί περιέγραψε με λέξεις όλα όσα αντιπροσώπευε για μένα το blog μου. Μα ναι, είχε δίκιο! Για αυτό μου άρεσε το blogging! Γιατί μου έδινε τη δυνατότητα να συνεισφέρω κι εγώ. Να βάλω κι εγώ το δικό μου πετραδάκι σε αυτό τον κόσμο. Μπορούσα να βοηθήσω κι εγώ με την εμπειρία μου, τις σκέψεις μου, το παράδειγμά μου ή ακόμα και τα λάθη μου.

Για να μην ξεχάσω τη φράση, έτρεξα στον υπολογιστή μου και την ανέβασα στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook. Μάλιστα έβαλα tag και στις δύο γυναίκες, όχι γιατί πίστευα ότι υπήρχε περίπτωση να δουν αυτό που έγραφα, αλλά για να δώσω την ευκαιρία στους φίλους στο facebook να μάθουν περισσότερα για εκείνες, σε περίπτωση που δεν τις γνώριζαν.

Μετά από λίγη ώρα τι να δω; Η Marie Forleo μου έκανε like. Η Marie Forleo, που έχει 500.000 likes στη σελίδα της έκανε σε εμένα like! Μπορεί να μην ήταν καν η ίδια που έκανε το like και να ήταν κάποιος από την ομάδα της αλλά και πάλι. Ποιος θα την αδικούσε αν δεν έκανε like σε κάτι που έγραψα εγώ στο facebook στο προφίλ μου, στα Ελληνικά;

Υπάρχουν δεκάδες πράγματα που θα μπορούσα να γράψω με αφορμή αυτή την ιστορία. Τα δύο σημαντικότερα είναι:

1. Αισθάνομαι πολύ τυχερή. Όχι επειδή μου έκανε like η Marie Forleo (καλά και για αυτό) αλλά επειδή ζω στη σημερινή εποχή. Πόσο πιο τυχεροί θα μπορούσαμε να είμαστε που ζούμε στην εποχή του internet; Αν το internet χρησιμοποιηθεί για τους σωστούς λόγους μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε σπουδαία πράγματα, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να συνδεθούμε με τα μεγαλύτερα μυαλά της εποχής μας.

2. Θέλω κι εγώ στο τέλος της ζωής μου να μπορέσω να πω ότι συνεισέφερα περισσότερο απ’ όσο κριτίκαρα. Επομένως δε θα σταματήσω να αξιοποιώ το internet, τα social media, το newsletter μου και κυρίως το blog μου για να το κάνω.

Να και μια τελευταία σκέψη: Επειδή τα τελευταία χρόνια κάνω μαθήματα blogging ξέρω πολύ καλά ποιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη ενός επιτυχημένου blog. Οι νέοι bloggers νομίζουν ότι εκείνο που θα τους δυσκολέψει στη δημιουργία του blog τους θα είναι το τεχνικό κομμάτι.

Όταν όμως ξεκινούν τα μαθήματα και βλέπουν ότι το τεχνικό κομμάτι είναι απλό, εμφανίζεται το πραγματικό εμπόδιο που είναι η αμφιβολία για τον εαυτό τους και η σιγανή φωνή που ψιθυρίζει μέσα στο κεφάλι τους και λέει “Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog”;

Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog λοιπόν; Είσαι κάποιος που δεν διαβάζει μόνο. Αλλοίμονο δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να διαβάζεις,  αλλά όπως λέω και στις κόρες μου όταν τις βλέπω να χαζεύουν στον υπολογιστή “τι έχεις δημιουργήσει σήμερα;” Γιατί δε θέλω να καταναλώνουν απλώς περιεχόμενο αλλά και να δημιουργούν.

Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog; Είσαι κάποιος που δεν σχολιάζει μόνο. Αλλοίμονο, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να σχολιάζεις ή να κριτικάρεις. Και βέβαια πρέπει να βγαίνεις από το καβούκι σου και να παίρνεις θέση και να μιλάς. Αλλά μια παράγραφος κριτικής (ή γκρίνιας) δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά ή να αλλάξει τα πράγματα.

Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog; Όποια και αν είναι η θεματολογία σου, παιδιά, μόδα, τέχνη, φαγητό, διασκέδαση, ταξίδια, εκπαίδευση, προσωπική ανάπτυξη ή το αντικείμενο της δουλειάς σου, είσαι κάποιος που προσθέτει το δικό του πετραδάκι στον κόσμο γύρω του.

Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog; Είσαι κάποιος που έχει φωνή και προσθέτει αξία και όχι μόνο θόρυβο.

Ποιος είσαι εσύ για να έχεις blog; Το είπε η Brene Brown: Είσαι κάποιος που θα μπορέσει μια μέρα να πει ότι συνεισέφερε περισσότερο απ’ όσο κριτίκαρε. Αυτός είσαι! Συγχαρητήρια και καλή αρχή στον κόσμο του blogging.