Ως bloggers επιθυμία μας είναι τα posts μας να διαβαστούν, να αρέσουν και να προσθέσουν αξία. Θέλουμε το μήνυμά μας να κάνει τους άλλους να σκεφτούν και να μιλήσει στην καρδιά τους. Πώς όμως μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό;
Ένα από τα πράγματα που μου έμαθε (και μου μαθαίνει ακόμα) η μητρότητα είναι ότι υπάρχουν πάντα δύο όψεις του νομίσματος. Και ότι η δική μου οπτική γωνία δεν είναι πάντα η μοναδική. Μερικές φορές δεν είναι καν η σωστή (αλλά ας μείνει μεταξύ μας)!
Το κουτάλι
Μια φορά για παράδειγμα, η μικρή μου κόρη μου έλεγε ότι το παιδικό κουτάλι που χρησιμοποιούσε όταν ήταν μικρή είναι για δεξιόχειρες. Πράγμα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Πώς είναι δυνατόν ένα ΚΟΥΤΑΛΙ να είναι για δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες; Κι όμως μου το απέδειξε και είχε απόλυτο δίκιο. Το κουτάλι ήταν για δεξιόχειρες.
Αν έχετε την περιέργεια να διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες, είχα γράψει όλη την ιστορία στο post Δες τη ζωή μέσα από τα μάτια του άλλου. Θα βάλω όμως εδώ μία μόνο φωτογραφία που τα λέει όλα:
Το κουτάλι είναι σαφώς για δεξιόχειρες!
Να ένα ακόμα παράδειγμα:
Το πλυντήριο
Το πλυντήριο των πιάτων μας είναι πολύ ιδιαίτερο. Δεν είναι από τις γνωστές μάρκες. Είχα διαβάσει για αυτό σε κάποια ξένα forum και μόλις έμαθα ότι υπήρχε αντιπροσωπία στην Ελλάδα ενθουσιάστηκα! Και πράγματι αποδείχτηκε ότι έχει όλα όσα θέλει κανείς από ένα πλυντήριο πιάτων και ακόμα περισσότερα. Έχει όμως ένα σημαντικό μειονέκτημα. ΔΕΝ είναι αθόρυβο. Καλά δεν γκρεμίζεται και το σπίτι όταν λειτουργεί, αλλά σε σχέση με τα υπόλοιπα πλυντήρια υστερεί σε αυτό το σημείο.
Μια μέρα λοιπόν έλεγα στις κόρες μου, ότι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του πλυντηρίου είναι ο θόρυβος. Και ότι μακάρι να ήταν αθόρυβο και θα ήταν τέλειο. Κι εκείνες μου είπαν ότι διαφωνούν. Λατρεύουν το θόρυβο που κάνει το πλυντήριο το βράδυ όταν πέφτουν για ύπνο. Τις νανουρίζει και τις κάνει να αισθάνονται ασφάλεια.
Το blogging
Ό,τι ακριβώς ισχύει για το κουτάλι και το πλυντήριο ισχύει και για το blogging. Αν θέλεις λοιπόν να γράψεις ένα post που θα μιλήσει στην καρδιά των άλλων, θα πρέπει να μπορέσεις να μπεις στη θέση τους και να δεις τα πράγματα μέσα από τα δικά τους μάτια.
Δε λέω φυσικά ότι θα σταματήσεις να γράφεις αυτά που πιστεύεις προκειμένου να γίνεις αρεστός. Αλλά θα πρέπει να αναρωτιέσαι συνεχώς: Αυτό που γράφω τι θέλω να πετύχει; Προσθέτει αξία στη ζωή των άλλων; Τους διασκεδάζει, τους εμπνέει, τους διδάσκει;
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεις το ίδιο πράγμα.
Ο Frederick L. Collins είπε: “Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Εκείνοι που μπαίνουν σε ένα δωμάτιο και λένε ‘Να ‘μαι ήρθα’ και εκείνοι που μπαίνουν σε ένα δωμάτιο και λένε ‘Α να ‘σαστε'”.
Όταν γράφουμε στο blog μας, ας επιδιώξουμε να είμαστε ο δεύτερος τύπος ανθρώπων.
Αφήστε μια απάντηση